Soğuktu hep ellerim. Eldivenlerim bile ısıtmaz idi. O büyük ellerinle, minicik ellerimi açar alırdın hemen avuçlarının arasına, ısıtırdın.

Kalbin hızlandığı zamanlar ellerimi tutar; beni koyduğun yere götürür, orada olduğumu hissetmemi isterdin.

Kısaydı saçlarım toplanmazdı. Önüme düşerdi birkaç tutam, dolardın hemen parmaklarını arkaya atardın.

Parmakların. Uzun ve yumuşaktı, pamuk gibi. Dokunuşların hafifti. Her ayrıntısını hatırladığım o ellerin; her dokunuşunu hissederim hala benimmiş gibi..