Beklemenin çözüm olmadığı, zamanlar olduğunu bilirim.

Düşüncelerin hep o'na yöneliktir. Aklının ucunda değil, tamamını kaplar.

Zaman yavaş yavaş akar başlarda. Günlerin geçmediğini zannedersin hatta. Sonra geri dönüp baktığın zaman ayları geride bıraktığını görürsün. Başta biraz şaşırırsan da bu duruma da alışır bedenin.

O'nu düşünüp uykuya daldığın geceler seyrelmeye başlar. Bıraktığı hediyeler, kitaplarda çizdiği cümleler beyninin gerisine atılır. Şarkılar ilk yazıldığı zamanlara dönerler anlamsız ama en sadece haline.

Sonra biri gelir olmadık anda çok normal kurduğu cümleler ile beyninin içini kazımaya başlar.

Patavatsızca çıkar karşına tüm yaşanmışlıklar, dillerini tutamayıp her şeyi dökülürler.

Susup kalırsın. Ne suratını asman çaredir ne gözyaşı dökmen. Olan olmuş deyip çekilemezsin kenara. Başlarsın aynı şeyleri sil baştan yaşamaya, küçük bir farkla; daha ağır ve zor olarak.