Köşe Yazıları

12 Şubat 2012 Pazar

Bilerek yaptıklarımın yanında yapmayı unuttuğum şeyler de var.



"Özledim" sözcüğünü en son ne zaman söylediğimi hatırlayamıyorum.Ne zamandır düşünmemek için çabalamayı bıraktığımı da. Artık geceleri su içmek için uyanıyorum, yastığımın ıslak oluşundan değil.
Aynı kitapları okumaktan, aynı şarkıları dinlemekten sıkılmaya başladım.
Giydiğimiz kıyafetler gibi onların da bir kullanma zamanı olmalı sanırım. Kıyafetleri nasıl yıprandıkça yerine başkasını alıyorsak ya da moda değiştikçe; şarkılarda anlamını yitirdikçe başka notalar, sözler gelmeli.

Seninle iken alıştığım her şey şu aralar çok uzakta benden.
Mevsimler değişti, sanki gelmeyecekmiş gibi gittiler. Filmlerin konuları hala aynı ama yönetmen ve oyuncular işi bıraktı.
Artık ‘bırakmayı’ bıraktığım gün gelip çalıyor kapımı. Elim ne kadar kapı tokmağında olsa da açıp açmamak arasında gidip gelişlerim devam ediyor.

Hiç yorum yok: